Opowiadania Joli

Witajcie kochani. Miejsce to, jest miejsce gdzie dziele się z Wami swoimi emocjami. Wiadomym jest, że człowiek składa się z tych pozytywnych o nich piszę się znacznie łatwiej. Negatywne to właśnie o nich dziś. Konkretniej rzecz biorąc o złość. Tak takiej zwyczajnej ludzkiej złości. Muszę przyznać, że ze złością u mnie jest tak. Zazwyczaj mało się denerwuje złoszczę. Nie lubię tego uczucia wiem, też że nie powoduje ono nic dobrego. Czasem jednak zły nastrój przychodzi sam znikąd zupełnie niespodziewanie. Najgorsze jest to że z tego typu złością kompletnie sobie nie radzę. Chodzę zła cały dzień a byle pretekst rośnie do rangi olbrzymiego kłopotu. Staram się jednak nie wybuchać. Znam siebie na tyle dobrze i wiem, że taki wybuch da ulgę tylko na chwilę. Nie zmieniając znacząco mojego nastroju. Kilka dni temu kiedy taka złość mnie dopadła. Starałam się normalnie funkcjonować, zrobiłam wszystko to co miałam zaplanowane. Tamtego dnia było to znacznie trudniejsze, ponieważ każ

Witajcie Wiem trochę mnie tu nie było. Pozwólcie zatem zdanie celem wyjaśnienia. Spełniłam kolejne swoje marzenie. Logistycznie nie było to proste dlatego zbierałam siły przed i po. Obiecuję o samym marzeniu opowiem niebawem. Muszę mieć chwilę, by zebrać w całość ładunek emocjonalny jaki zalega mi na duszy. Przechodząc do sedna dzisiejszej myśli. Dziś znowu muzycznie, klimaty na co dzień raczej mi na dalekie. Kiedy pierwszy raz przesłuchałam tą piosenkę Pomyślałam sobie, że jest ona piękną metaforą mojego i ludzkiego życia. Życie można porównać do takiej właśnie wody, na której każdy z nas chce zostawić ślad. Każdy z nas chce zostać zapamiętanym, chcę wracać w ludzkich wspomnieniach. Ja osobiście czuje, że wykorzystałam swoje życie. Moje oczy wykazują dziś spokój. Wiem, że w przyszłości kiedy wspomnę swoje życie. Moje oczy zajdą łzą szczęścia, będę mogła powiedzieć, nie przesiedziałam swojego życia na wózku. Bede szczęśliwa, spełniona i dumna z tego, że nie poddałam się

Witam w niedzielne popołudnie. Dziś na tą niedziele taka pozytywna myśl. Muszę powiedzieć, że zgadzam się z tą tezą. Mało tego powiem może nie skromnie ja czuję się takim człowiekiem.Czuje się zwycięzcą za każdym razem kiedy dojdę do swojego celu. Cel pierwszy miusical wszechczasów. Sama nie wiem skąd to marzenie. Zastanawiam się nad tym do dziś. Czynnikiem jest zwykła ludzka ciekawość. Tak było i w tym wypadku. Byłam zwyczajnie ciekawa fenomenu tej sztuki. Byłam zobaczyłam cel zdobyty dla mnie fenomenem "Metra" są historię młodych ludzi, mających marzenia- takich jak ja. Po raz pierwszy w życiu zwyciężyłam. Kolejny cel musical "Piloci." Można powiedzieć, że decyzję o obejrzeniu tego musicalu podjęłam świadomie z dwóch powodów. Pojechałam obejrzeć Jana w roli bohaterskiego pilota Jana Czaplewskiego. Bezwarunkowo i bezkreśnie pokochałam musical. Znów postawiłam sobie cel, który zdobyłam. Było pięknie. Rok ten zaczęłam z postanowieniem, by pojechać na koncert Ja

Witam pięknie w sobotni wieczór. Oglądając telewizje natchnęłam się na temat samotności społecznej. Niestety muszę się zgodzić, że jest ona coraz większa. Jednak nie zgodzę, się z tym aby wszystkiemu winny był postęp technologiczny. Pewnie w jakimś stopniu, faktycznie tak jest. Wiem jednak, że niektórzy ludzie sami sobie budują mur samotność. Ludzie coraz częściej boją się nowych znajomość. Boimy się również ciepłych gestów wobec siebie. Nie przytulamy się twierdząc, że "to nie wypada." Zapominamy o uśmiechu, zapominam o wzajemnej życzliwość. Nie potrafimy się wzajemnie słuchać. Często zamiast prosić, wychodzimy z założenie, że coś nam się należy. Wykazując tym samym postawę roszczeniową i egoizm. Zwyczajnie nie mam dla siebie czasu. Nie mamy czasu na rozmowę, na ciepły gest na uśmiech. Nie mam czasu dla drugiego człowieka. Ważniejsza jest dla nas pogoń za karierą, niż drugi człowiek. Wszystko po to by być lepszym od przysłowiowego Kowalskiego. Jesteśmy zazdrośni o sukcesy

"Pacjent ma prawo się poddać ale ludzie, którzy go kochają mają prawo mieć to w głębokim  poważaniu" Dzień dobry w piątek Pozwólcie, że dziś zacznę pewnym cytatem, pochodzi on z serialu medycznego. Zgadzam się z nim w stu procentach. Uważam, że jest piękny prosty i prawdziwy.  Pasuje mnie nie tylko do sytuacji pacjenta, ale i do życie. Mojego na pewno. Niejednokrotnie się poddawałam, upadałam. Kiedy "moje skrzydła zapominały jak latać." Wówczas właśnie przekonywałam się, że mam na świecie ludzi, którzy mnie kochają, którym na mnie zależy. Oni będą mieli w poważaniu moje gorsze samopoczucie, to że się poddałam, to że po raz kolejny upadłam. Oni będą zawsze, oni podejmą walkę z moim życiem za mnie. Kiedy ja nie będę miała na to ani siły ani ochoty. Oni dzielnie zniosą moje dąsy, przeczekają gorszy moment. Oni będą moją siłą. Siłą dzięki której po raz kolejny stawie czoło światu. Oni podadzą mi rękę kiedy już będę gotowa na to aby podnieść się i iś

Mówię Wam pozytywne Dzień dobry w środę. Oglądając telewizję śniadaniową trafiłam na wywiad z młodym pokoleniem instagramerek . Nie przewiązywałam dużej wagi do tego co mówią. Jednak jedna z nich powiedziała, że aby odnieść sukces w tej branży kieruje się trzema zasadami. Systematyczność autentyczność i szczerość. Dwie z nich jak dla mnie się pokrywają. Jednak zgadzam się z nim w stu procentach. Kiedy tworzyłam tego bloga obiecałam sobie, że będę sobą. Nie będę zakładała masek. Będę pisała szczerze i prawdziwie o emocjach, marzeniach o mnie samej o tym jak patrze na świat o moich poglądach. Pragnęłam, aby to miejsce wyrażało mnie i było mną. Dziś kiedy jestem z Wami już prawie półtorej roku. Widzę, że postawa ta się opłaciła. Wasze reakcje dowodzą temu, że lubicie, cenicie mnie taką jaką jestem. Systematyczność, nigdy nie miałam z tym problem. Prowadzenie bloga wymaga jednak tej systematyczności dużo więcej. Nie przeszkadza mi to być może dla tego, że ja lubię to robić. Nie prowa

Dzień dobry Pogoda za oknem mało wiosenna. Ja mam za to mega wiosenny nastrój. Pamiętacie wspominałam Wam ostatnio o poczuciu dumy. Mój wiosenny nastrój wywołała właśnie ona moja duma. Dziś zrozumiałam, że bycie dumnym siebie to nic złego. Jest wręcz przeciwnie moja własna duma dziś spowodowała u mnie doskonały nastrój, poczucie szczęścia, spełnienia. Dumę tą wywołał pewien tekst. Kiedy poproszono mnie o wykonanie tego zadania pomyślałam. "Ok napiszę, bo przecież to dla mnie nic nadzwyczajnego." Siadając do tego tekstu nie miałam na niego koncepcji, zero pomysłu. Mało tego na plecach czułam presję, którą sama sobie narzuciłam. Powtarzając sobie w duchu, że nie mogę zawieś osoby na której prośbę powstaje ten tekst. Widziałam, że tworzę w imieniu wyjątkowych osób dla wyjątkowego adresata. Tak pisałam dwie- dwie i pół godziny. Wreszcie poczułam, że wystarczy tekst jest gotów ale... Ja jak zawsze nie czułam tego na sto procent. Nigdy nie mam tak, że czuje dany tekst w st

Dzień dobry moi mili. Dziś zostawię Wam do poczytania coś mądrego 😉 Dziś chciałaby poświęcić chwilę pojęciu normalności. Przyznam się Wam szczerze, że słysząc rozmowy międzyludzkie zastanawiam się czym jest normalność. Nie wiem co wy na ten temat myślicie. Ja jestem pewna jednego normalność to pojęcie względne. Ilu ludzi na Ziemi tyle odmian normalności. Dla mnie nie ma ludzi nie normalnych. Nienawidzę jeśli ktoś przypina drugiemu człowiekowi łatkę " nienormalnego" tylko dla tego, że ów człowiek ubiera się inaczej niż wyznacza to "kanon normalności". Nie lubię też jeżeli o człowieku z odmienną orientacją seksualną mówi się " nie normalny." Wiem, że nie powinnam, ale czasem kiedy słyszę tego typu sądy w stosunku do osób homoseksualnych zastanawiam się kto jest bardziej "nienormalny." Facet bo kocha faceta, kobieta bo kocha kobietę, czy osoba wygłaszająca opinie o normalności? Dla mnie osobiście nie ważne jest kto z kim śpi. Nie oceniam

Dzień dobry Kochani dziś znowu fotografia, zgadzam się ze słowami jakie na niej widnieją. Przyznaje nie przychodzi mi to łatwo. Dziś jednak powiem to Wam i samej sobie. Ja jestem z siebie dumna. Jestem dumna z tego jakim jestem człowiekiem. Jestem dumna ze swojego optymizmu ze swojego samozaparcia. Dumą napawa mnie każde kolejne spełnione marzenie. Moją chlubą, wielką dumą i moim dzieckiem jest ten blog. Bycie dumną z samego siebie i dla samego siebie nie jest łatwe. Ludzie często mylą dumę z wywyższaniem się, są zwyczajnie zazdrośni. Ja dziś proszę bądźcie dumni sami z siebie dla siebie.  Nikt nie zna was tak dobrze jak wy sami. Nikt inny nie zna tak dobrze własnej wartości jak wy sami. Nikt obcy, nie "włożył waszych butów" nie przeszedł waszej drogi. Nikt obcy nie wie ile bólu i łez kosztowała was ta droga i osiągnięcie tego co macie. Właśnie dlatego każdy z nas ma prawo do dumy. Jedna mądra kobieta powiedziała mi ostatnio, że wszyscy, którzy zazdroszc

Dzień dobry moi drodzy. Witam się z Wami po krótkiej przerwie zostawiam Wam link do ostatniego posta, abyście mieli pełen obraz myśli zawartych w opowiadaniu jakie przedstawię Wam dziś. Zachęcam do klikania w tytuł Pewność siebie    Oglądając film "Piękna i Bestia" usłyszałam pytanie: "Czy możliwe jest szczęście bez wolności?" Odpowiadam sobie i Wam prawie bez zastanowienia i stanowczo, że NIE. Skąd taka pewność i stanowczość słów. Widzicie ja bardzo długo nie czułam się wolnym człowiekiem. Byłam więźniem własnych ograniczeń ruchowych i psychicznych. Ile lekkie ograniczenie fizyczne posiadam faktycznie. Tak te psychiczne zbudowałam sobie sama. Tworząc drugi świat oparty na litości. Poczucie wolności i upadek drugiego świata. Zawdzięczam szkole z internatem.Zadania jakie mi tam powierzono, pokazały mi jak wiele mogę. Wskazały mi jedną z moich pasji. Pokazały własną siłe. Pozwoliły mi nauczyć się pewności siebie. Tak pewności siebie, też trzeba

Witam w sobotnie popołudnie. Popijając herbatkę zostawiam Wam post, który zacznę od pytania: "Brakowało Ci pewności siebie?" Dziś jestem pewną siebie kobietą. Nie oznacza to jednak, że zawsze taka byłam. Były czasy kiedy na świat patrzyłam oczami "niepełnosprawnej Joli." Fakt ten znacznie odbierał mi pewność siebie. "Myślałam, że mi się nic nie uda, bo przecież jak coś może się udać chorej osobie." Wydawało mi się, że będę siedziała w domu kompletnie zależna od osób trzecich. Można powiedzieć, że brak pewności siebie, odbierał mi wiarę w ludzi. Nie wierzyłam, że ktoś może we mnie widzieć coś więcej poza chorobą. Każdą znajomość postrzegałam jako przejaw litości względem mnie. Bałam się nowych sytuacji, nowych ludzi. Praktycznie cały świat, zbudowałam sobie na litości.  Myślałam, że nie mam prawa do marzeń. Odbierałam sobie prawo do pasji. Miałam wrażenie, że nic dobrego mnie w życiu nie spotka. Na szczęście ten świat jest już zapomniany i za m

Dzień dobry Moi Kochani. Dziś mamy post wyjątkowy, bo 250, długo zastanawiałam się co chcę Wam powiedzieć z tej okazji. Zwykłe dziękuje nie wyrazi mojej radości i dumy. Jestem dumna z tego, że jesteście ze mną już 250 postów. Cieszę się że mogę dawać Wam samą siebie i swoje emocje. Jestem dumna z tego w jak kapitalny sposób odbieracie mnie i moją historię. Widzę, że chcecie i potraficie odbierać moje emocję. Cieszy mnie fakt, że tak chętnie weszliście do mojego świta. Cieszę się, że chcecie być w nim dalej. Dzięki temu poznajecie mnie prawdziwą, szczerą. Dzięki temu, że jesteście, nie chowam mojej historii do szuflady. Wasze reakcje na opowiadania dają mi siłe do tego aby pokazywać Wam radość, smutek, zadumę. Dzięki Wam i temu miejscu zaglądam głęboko w zakamarki mojej duszy. Dzięki Wam i temu miejscu mam w sobie siłę. Siłę na to aby nie być kolejną anonimową chorą osobą. Siła ta dodaje mi odwagi do tego aby głośno mówić o tym jaka jestem. Odwaga pozwala iść przez świat z podniesi

Hej. Ostatnio dużo czasu poświęcałam poważnym tematom. Dla urozmaicenia, żeby Was nie zanudzić powagą. Temat, który dziś poruszę będzie lżejszy. Powiem nawet, że jest on mało logiczny. Słyszeliście kiedyś o porozumieniu dusz, telepatii ?Pewnie tak, bo kto o tym nie słyszał, nie mówił. Wierzyliście w istnienie tych rzeczy? Ja do nie dawna, nie bardzo. Pewne bliska mi grupa osób i porozumienie jakie nas cechuje każe mi się jednak nad tym zastanowić.  Początkowo starałam się to logicznie wytłumaczyć. Jednak czy da się logicznie wytłumaczyć to, że pozornie różniąca się od siebie grupa osób, gdzie każdy z nas ma swoje życie, problemy, własne radości. Potrafi tak doskonale odbierać swoje emocje, czuć się wzajemnie. Potrafimy najzwyczajniej w świecie być ze sobą i dla siebie. Często dzielą nas kilometry, ja rozmawiając z tymi wyjątkowymi ludźmi czuje jakby siedziała tuż obok. Rozmawiała z osobą, którą znam całe życie, która jest mi bliska, z którą łączy mnie wyjątkowa więź. R