Opowiadania Joli

 Dzień dobry w ten deszczowy dzień mam dla Was kolejny wywiad. Rozmowa ta jest mi wyjątkowo bliska. Pierwszy raz miałam możliwość rozmowy z osobą, która podziela moją pasję do pisania. Gorąco zapraszam do lektury wywiadu jakiego udzielił mi pisarz Michał Krawczyk. Warszawskie Targi Książki Fot: Paweł Łęczuk Jesteś absolwentem pedagogiki, skąd, zatem pomysł na pisanie książek? Wszystko zaczęło się od tego, że funkcjonując w Warszawie bardzo często było mi dane uczestniczyć w spotkaniach autorskich różnych pisarzy. Zamiast wyjścia do kina, teatru bądź na party ze znajomymi, wolałem wieczorem wybrać się do biblioteki bądź księgarni, aby posłuchać co autorzy mają do powiedzenia na temat swojej twórczości i najświeższych książkowych premier. Brałem udział w plenerach literackich i Targach Książki. Uczestnicząc w tych wydarzeniach często wyobrażałem sobie swoje spotkanie autorskie. Wyobrażałem sobie również czytelników zainteresowanych moimi literackimi poczynaniami. Jednak, kiedy zajrzałe

Fot:Prywatne archiwum   Dzień dobry, dziś mam dla Was kolejny wywiad. Tym razem nie będzie to branża artystyczna. Odpowiedzi na moje pytania przygotowała Asia Zalewska- ratownik medyczny. Odsłaniający tym samym dla Was i dla mnie blaski i cenie tego zawodu. Asiu kochana ja dziękuje za wywiad. Praca z Tobą była dla mnie niemalże jak odpoczynek. Dziękuje też, że chcesz być obecna w moim życiu. Dziękuje za Twój całokształt. (Dobra teraz już koniec prywaty.) Zapraszam do lektury w imieniu swoim i Asi. Jola Ratownictwo medyczne nie jest łatwym zawodem. Skąd pomysł na ten zawód? Jak długo posiadasz uprawnienia ratownika medycznego? Asia:To prawda, ratownictwo nie jest łatwym zawodem. Chyba właśnie dlatego poszłam w takim , a nie innym kierunku. Zdecydowanie nie jest to zawód dla każdego, i nie dlatego że może być ciężki fizycznie, ale bardziej psychicznie. Ja lubię się zajmować czymś, co wykonują nieliczni. Wiele ludzi totalnie nie myśli o zawodach medycznych, tylko bardziej o pracy za biurk

 Cześć dziś mam dla was moje myśli. Dodam tylko, że są to dwie zupełnie nie zależne od siebie myśli. Tak też należy je czytać. Był kiedyś w moim życiu mężczyzna. Kiedy dotarło do mnie że on nie kocham tak jak kocham ja. Skończył się mój świat, nie wierzyłam kiedy mówili mi że ból kiedyś minię zagoi rany czas. Nie wierzyłam kiedy mówili że to co najpiękniejsze przed mną jest wciąż. Coraz krótszy wstawał dzień. Mój świat składał głowę do snu- nadeszła jesień.  Ja pragnęłam uśpić swą pamięć zmysłom czujność odebrać. Tak by jesień mego życia przetrwać. Dziś jestem inną kobietą. To co najpiękniejsze odkryłam w teatrze i muzyce. Dziś już nie zadaje sobie pytanie czy jeszcze kiedyś powtórzy się ta miłość, która zdarzyła się mi? Nie pytam bo nie muszę. Miłość do człowieka przelałam na miłość do muzyki i teatru. Nie proszę o więcej, bo dostaję najwięcej. Dostaję cudownych ludzi którzy tak jak ja kochają sztukę. Oddają się jej bez reszty. Dając nam widzą serce, fragment duszy. Oddając nam siebie

Cześć dziś mam dla Was kolejną rozmowę. Tym razem na moje pytania odpowiedziała Natalia Kujawa. Aktorka i wokalistka. Nie miałam szansy poznać Natalii osobiście. Czytając nadesłany przez nią materiał miałam wrażenie, że rozmawiam z dziewczyną, którą znam całe wieki. Natalia jeszcze raz dziękuje za przemiłą współprace. Twoją obowiązkowość, wywiad ten był dla mnie przyjemnością.  Fot. Maria Tyszkiewicz Czytając informacje dotyczące Twojej osoby dowiedziałam się, że śpiewasz od dzieciństwa. Jak zatem wyglądały Twoje początki wokalne? Pamiętasz może swój debiut? Debiutu nie pamiętam, chociaż, jeśli wierząc opowieściom mojej mamy, jako trzylatka wskakiwałam na stół bilardowy i intonował „Widziałam Orła Cień” na karaoke u moich rodziców w barze :) Ale śpiewaniem zainteresowałam się dużo później. Od kiedy pamiętam, chciałam być tancerką i choreografką. Dlatego jako dziecko intensywnie się gibałam. Śpiewać zaczęłam w szkole podstawowej. Ktoś w moim tanecznym zespole o wdzięcznej nazwie Pędziwi

Dziś pokaże Wam piosenkę, która dla mnie jest obrazem życia. Mowa o utworze "Leć" Jakuba Wociala. Czemu widzę w nim " muzyczne odbicie życia?" Każdy z nas w życiu ma takie momenty. Kiedy wydaje się, że leci w dół. Tak nisko, iż wydaje się że niżej się nie da. Niżej nie ma już nic. Niżej mrok zalewa twarz, gdzie czarna pusta wpycha cię do lustra. Lecisz na samo dno twojego życia, tam gdzie rani Cię szkło. Lecisz tam gdzie odłamek serca przez  strach się przewierca.  Lecisz wichurą szarpany, twój życiorys wydaje się być złamany. Świat obojętnieje, gdzieś pod podłogą swojego życia przestajesz być sobą.Nie masz już siły by spoglądać w tył i przód. Kulisz ramiona, zastygasz i śpisz. Wszystko to dzieje się po to byś mógł wrócić silniejszy. Potem wstajesz wygładzasz skrzydła życia, nabierasz tchu. Wracasz by żyć, czerpiesz z zyskanych sił. Żyjesz tak by zabrakło tchu. Skąd to wiem? Sama dwa razy leciałam w dół, spadałam w otchłań strachu, raniona "szłam" lęku i b

 Dzień dobry Dziś jak relaks od moich myśli mam dla Was rozmowę. Moim rozmówcą jest Maciek Pawlak- aktor musicalowy. Miłej lektury. Foto:Kinga Karpati Wiem że jest Pan absolwentem szkoły muzycznej II stopnia w klasie saksofonu. Studiował Pan również na wydziale Radia i telewizji Uniwersytetu Śląskiego kierunek Organizacji produkcji filmowej i telewizyjnej. Kiedy zatem pojawiło się aktorstwo? Od dziecka występowałem w przedstawieniach - najpierw szkolnych, potem w grupach teatralnych, ostatecznie jako nastolatek już w Gliwickim Teatrze Muzycznym. Właściwie wszystkie moje zajęcia orbitowały od zawsze wokoło aktorstwa i muzyki w różnych wydaniach. Kilka dobrych lat poświęciłem na zdobycie wykształcenia instrumentalnego (mówię o szkole muzycznej, bo właściwie odkąd pamiętam, chodziłem na zajęcia z fortepianu czy gitary - te ostatnie akurat bez sukcesów…), ale nawet wtedy czynnie śpiewałem i zdobywałem warsztat aktorski u boku artystów GTM. Studia zrobiłem trochę drugim torem - chciałem mie

 Cześć Dziś ponownie wrócę do koncertu "Świat słowem malowany." Wiecie, że uwielbiam piosenki z tekstem. Często je analizuje "szukając siebie." Dziś chciałabym się skupić na utworze "Nisko jest niebo." Słowa i muzyka Katarzyna Rooijens. Uderzyła mnie autentyczność tego utworu i siła z jaką owa prawda mnie dotyka. Moje niebo też kiedyś było nisko. Wydawało mi się, że on wyciął mi serce.  Myślałam, że nie da się go przyszyć.   Padły słowa które bolały było ich sporo. Niebo było nisko.  Znajomi mówili, że to nie miłość. Powtarzałam sama sobie, że to chora miłość, Prosiłam samą siebie uwierz wreszcie. On nie kocha Ciebie, Niebo było nisko. Byłam jak alkoholik, Chciałam go dotknąć językiem i wypić. On był mi duszą i ciałem, Był tym kimś kogo chciałam i kochałam. Niebo było nisko, Nie przestałam go nigdy chcieć, Chciałam by był na długie lata. Chciałam by kochał, Nie chciałam by zawracał. Niebo było nisko. Coś nad nami wisiało, Niczym nekrolog w kaplicy. Padły s

Dzień dobry w słoneczny poniedziałek. Dziś chciałabym wrócić na chwilę do Opola. Festiwal prawie za nami, wczoraj miał miejsce koncert na który czekałam najbardziej, Koncert Piosenki literackiej Świat słowami malowany." Moja dusza artystyczna została nakarmiona.  Szczerze powiem nie mam pojęcia, czy ja stałam się tak wymagającym słuchaczem, czy muzyka się zepsuła. Prowadząca koncert aktorka Jolanta Fraszyńska powiedziała: "Każda piosenka ma słowa, ale nie każda ma tekst, bo określanie tekst. Oznacza że ktoś napisał coś z sensem." Niestety z przykrością muszę się z tym zgodzić. Zastanawiając się jednocześnie czemu piosenek, które mają słowa jest tak dużo? Czemu sprzedają się tak dobrze? Czemu piosenek z tekstami jest coraz mniej? Czemu piosenki z tekstami przemijają nie zauważone? Uznawane są często za nudne smenty? Czemu coraz mniej jest Artystów śpiewających piosenki z tekstem? Czemu muzyka tworzona jest dla komercji? Przerażają mnie te pytanie... Odnoszę wrażenie, że c

Foto : koncert Janek Traczyk  w klubie  Bardzo bardzo w Warszawie, lipiec 2021r  Dziś gdy otworzyłam oczy, nadal tliła się resztka nocy. Znów pierwsze myśl były o tym co wydarzyło się wczoraj. Pytanie czy to jest jawą czy snem? Dziś nie nie trzeba ukrywać smutku w szarym tłumie. Dziś brakuje mi słów by wykrzyczeć całą radość. Dziś serce pęka na pół z dumy, radości i szczęścia. Janek znowu zaśpiewał, znowu błyszczał odbierając "Nagrodę Publiczności" w konkursie "Debiutów"  " 58 Krajowego Festiwalu Piosenki" w Opolu. Dziś jeszcze bardziej czuje i widzę wszystko tak jak by muzyka Janka była ze mną od lat. Mam wrażenie jakbym znała ją całe życie. Oczu Janka pełnych radości i szczęścia nigdy nie będę miała dosyć. Janku poza Twoim śpiewaniem nie chce nic już więcej.  Wierz mi, zawsze byłam, nadal jestem. Gdy zawołasz, rzucę wszystko by być. Mam nadzieje,  że wiesze iż słucham każdego  wyśpiewanego słowa? Musisz wierzyć mi na słowo. Dziś nawet zwykły  błękit nieb