Opowiadania Joli

 Kochani, dziś rok cyfrę zmienia. Kolejny wspólny rok za nami, Pierwszy w powiększonym składzie. Jak już wiecie jest z nami cudowna Asia, Był to rok obfitujący w wiele wyzwań. Blog zagościł na Instagramie, Dobre źródła donoszą mi, że czuje się tam dobrze. Planuje nawet rozwój, Mamy za sobą 365 cudownych dni. Przeczytaliście 113 postów, Przeczytaliście 6 ciekawych rozmów. Rozmów które były dla mnie wyzwaniem i lekcja, Dziś w tym ostatnim dniu, Dziękuje Wam za obecność. Zapraszamy wraz z Asią na kolejny rok, Obiecujemy nie będziecie się nudzić. Niech ten Nowy Rok, Przyniesie Wam szczęście, uśmiech i rozwój. Niech spełnia Wasze marzenia, Rzuca wyzwania. Owocuje nowymi znajomościami, Odkrytymi pasjami. Zdobycie postawionych sobie celów, Poznanie świata. Żyjcie pełnią życia każdego dnia, Nie dajcie się troską. Niech będzie ich jak najmniej, Bądźcie Szczęśliwi.  

 Kochani ostatnie dni roku, dlatego odpuszczam ciężką tematykę. Ponownie zapraszam Was do mojego snu. Siadamy zatem wygodnie z kawką lub herbatką i wyobrażamy sobie. Tym razem widziałam siebie na obozie, bądź też warsztatach. (Nie był to obóz rehabilitacyjny. Uwaga, bo byłam zdrowa.) Mogę się tylko domyślać, że był to obóz, warsztaty wokalno- aktorski. Uczyliśmy się śpiewu, emisji głosu. Odgrywaliśmy różnego rodzaju scenki. Najwyraźniej pamiętam zajęcia dotyczące mimiki twarzy. Miały one za zadanie nauczyć nas wyrażania emocji za pomocą twarzy. Czyli np. uczono nas jak grać scenę z płaczem. Tak by wyglądała ona jak najbardziej prawdziwie. Następnie widziała siebie stojącą na scenie i śpiewającą. Nie mam pojęcia co to była za piosenka. Nie mniej jednak wydaje mi się, iż musiała to być piosenka aktorska. Miałam za zadanie nie tylko ją zaśpiewać, ale również włożyć w nią odrobinę swoich emocji. Zajęcia odbywały się na sali ( nie potrafię bliżej określić jakiej.) Wiem jednak, że po pierwsz

 Dzień dobry święta święta i po... Dziś kolejna serialowa inspiracja.: "Miłość to taki program do retuszu rzeczywistości." Muszę przyznać, że mi osobiście jakiekolwiek uczucie nigdy nie przysłoniło zdrowego rozsądku. Jednak obserwując znajomych i przyjaciół, niestety muszę się zgodzić z tym stwierdzeniem. Czemu niestety, bo zazwyczaj z takiego retuszu nie wynika nic dobrego. Wynika za to sporu problemu.  Osoba zakochana często ślepo wierzy tej drugiej połówce.  Widzi w niej ideał, samo dobro. Spełnia wszystkie jej prośby, nie dostrzega manipulacji. Wydaje je się, że przecież ta wymarzona druga osoba nie chce nic złego. Nie skrzywdzi jej/ jego bo przecież jest dobrym człowiekiem. Nie może jej/ jego wykorzystać, bo przecież kocha szczerym uczuciem. Wierzy we wszystkie piękne obietnice. Wierzy, że będą szczęśliwi, wierzy, że przecież jeśli ona/ on pomoże. Będzie mogła liczyć na to samo, ufa bezgranicznie. Często nie docierają do takiej osoby racjonalne argumenty. Osób obserwując

 Kochani życzę Wam, By nowonarodzony Jezusek wypełnił Wasze serca wiarą. Niech Wasze dusze wypełni pokój radość, Niech znikną wszelkie troski. Odpuści lęk, Niech to wyjątkowe dzieciątko otoczy Was miłością i opieką, Pokonujecie grzech. Odnajdujecie w sobie pokłady dobra, Kochajcie i bądźcie kochani. Niech magia tych wyjątkowych dni, spełni Wasze najskrytsze marzenia. Cieszcie się sobą i rodziną, Magicznego czasu Kochani. Wasza Jola

 Cześć, rozmawiając z jednym z Was. Usłyszałam, że moi przyjaciele i moja pasja- to moja nagroda. Nigdy nie rozważałam tego w ten sposób. Jeśli faktycznie jest to nagroda. Cieszę się, że na nią zasługuje. Cieszę się, że jest w moim życiu. Zarówno pasja jak i przyjaciele, motywują mnie do działania. Uczą doceniać to co już mam, pozwalają planować kolejne cele. Pozwalają wracać w strony, które znam. Tam gdzie byłam już, po zostawione tam wspomnienia. Tworzyć nowe obraz, które wywołują u mnie uśmiech. Pozwalają mi oglądać świat.  Dzięki nim życie mnie nie mija, z nimi każda najmniejsza chwila ma głębszy sens. Dzięki nim czuje, że cały świat jest dla mnie. Nie chce nic już zmieniać. Niczego już nie szukam, nie gdzie nie uciekam. Nie ogrywam ról, jestem sobą. Dzięki nim czuje, że wszystko w moim życiu dzieje się po coś.  Dzięki nim mam siłę na to, by odbierać kolejne mądrości życiowe. Oni pokazują mi jak silna jestem, jak wiele osiągnęłam. Jak wiele jeszcze mogę mieć. Oni uczą minie cierpli

 Cześć, jak się okazuje nawet serial potrafi być inspirujący. Ostatnio usłyszałam następujące zdanie.: " Sami od siebie nie uciekniemy, więc może lepiej nie uciekać. Jeżeli już to gdzieś blisko." Tak, tak to kiedyś byłam ja. Bardzo próbowałam uciec, uciec od samej siebie. Zapomnieć o wózku, poczuć się zdrową kobietą. Początkowo myślałam, że mi się to udaje. Były to jednak tylko pozory, im bardziej uciekałam. Tym bardziej byłam bliżej siebie, było to dla mnie zaskoczeniem, bo im bliżej byłam siebie. Tym bardziej akceptowałam samą siebie. Tym bardziej godziłam się z wózkiem. Rozumiałam, że tak musi być, stawałam się coraz bardziej spokojna.  Każdy kolejna ucieczka sprawiała, że coraz bardziej poznawałam nową Jolę. Czułam się pewniejsza siebie, silniejsza. Czułam jak moja niedoskonałość zmienia się w doskonałość. Czułam, że odzyskuje kontrolę nad własnym życiem. Czułam, że wychodzę na prostą. Czułam, że choroba przestaje mnie ograniczać. Czułam, że już nie jestem sama. Czułam, ż

 Nowy tydzień blogowy rozpoczniemy od pewnego stwierdzenia.: " Czasem niedoskonałość bywa lepsza od doskonałości." Ja kiedyś myślałam o sobie jako o człowieku niedoskonałym. Dziś wiem, że to absurd, nie ma ludzi niedoskonałych. Wszyscy jesteśmy na swój sposób doskonali. Gdzie dziś widzę swoją doskonałość? Należało by zacząć od tego, że teraz już nie traktuje niepełnosprawności jako rodzaj niedoskonałości. Niepełnosprawność jest dla mnie czymś normalnym. Zupełnie tak jak oddychanie.  Potrafię się z niej śmiać, potrafię uczynić z niej zaletę. Gdzie zatem widzę swoją doskonałość? Doskonałość widzę w tym, że jestem sprawna umysłowo, komunikuje się ze światem. Radzę sobie sama z podstawowymi czynnościami. Potrafię sama przygotować sobie jedzenie, zrobić kawę, wziąć prysznic. Doskonałość to też moja pasja, świat artystyczny teatr, blog. Doskonałość to też mój samo rozwój. Doskonałość te też fakt, że ciągle chce żyć- żyć pełnią życia. Odkrywać nowe miejsca, poznawać nowych ludzi. Do