Cierpienie składową szczęścia.

 Postaram się już do Was powoli wracać. Nie chce by w wymiernym stopniu moje samopoczucie odbiło się na tym miejscu.

Pozwólcie, że wspomnę jeszcze Pana Stanisława Sojkę. Zrobię to cytując jego słowa, piękne i prawdziwe słowa.:

,, Cierpienie też jest częścią szczęścia."

Ja się z tym zgadzam, czuje te słowa bardzo mocno. Doświadczałam tego na sobie.

Cierpienia w moim życiu było tak wiele. Był moment, że nie wierzyłam w szczęście. Myślałam, że mnie nie spotka  nic  dobrego. Czułam żal, strach, nie widziałam sensu. Wszystko było takie machinalne, jakby działo się poza mną. Jakby był to tylko snem, koszmarem, tylko że ja nie mogłam się obudzić. Nie to nie był sen to był fragment mojego życia.

Tak czułam się kiedy chorowała moja mama. Minęło ćwierć wieku, a ja doskonale pamiętam tą małą wystraszoną Jolę.

Dużo mniejszy strach czułam wychodząc ze szkoły z  internatem. Bałam się wtedy zamknięcia w domu. Nie miałam pomysłu na siebie. Mogę to nazwać swoistym cierpieniem. Wówczas  myślałam, że wszystko co dobre już za mną. Myślałam, że moje szczęście przeminęło.

***

Dziś jest zupełnie inaczej. Wiem, że te życiowe ,,zakręty" były potrzebne. Nauczyły mnie pokory, sprawiły że jestem jeszcze większą optymistką. Dodały mi siły, pokazały że cieszyć mogą małe rzeczy.

Czy jestem dziś szczęśliwa? Tak.

Mam wrażenie, że życie teraz daje mi więcej niejako odpłacając za to co złe. Szczęście dziś daje mi pasja. Szczęście dają mi ludzie. (Czego przykładem może być.: Tak to była nasza wspólna radość. Historia jednego zdjęcia) Lubię wspominać ten moment. Tak to się nazywa szczęście.

To jest moje szczęście. Tak samo moje jak moje było to cierpienie. Cierpienie, które jest częścią szczęścia.