Jola na meczu Rugby

 


Zacznijmy od małej zagadki, wiecie gdzie ja ostatnio byłam? Tym razem nie był to ani koncert, ani teatr. Wydarzenie było typowo sportowe. 

Nie trzymając Was dużej w niepewności, byłam na meczu rugby. Był to mecz finałowy I ligi rugby. Zmierzyli się ze sobą AZS AWF Warszawa vs Legia Warszawa.

Szczerze przyznam ja jestem kompletnym lakiem. Dalej nie mam pojęcia co i jak. Nie mniej jednak mecz oglądało mi się genialnie. Kompletnie nie miałam czasu na nudę. Rugby to faktycznie bardzo kontaktowy sport, bardzo kurtuazyjny.

Jednocześnie bardzo piękny. Zapytacie co jest pięknego w grupie facetów przepychających się w ,,młynie?" 

Odpowiadając najkrócej jak się da ich zaangażowania. Tak dawno nie widziałam takiego zaangażowania na jakiejkolwiek murawie.

Dawno nie widziałam też tak czystej gry. Walki z zasadami, walki fair play. Gra toczy się według określonych zasad. Faktycznie czasem wygląda agresywnie. Wiecie, że to też jest piękne, dodaje ciekawości gry.

Piękne w tym sporcie jest też zgranie chłopaków na boisku. Nie wiem może to tylko moje wrażenie, ale ja na boisku widziałam faktycznie dwie drużyny Równo walczących o każdą piłkę, czy każde


przyłożenie.

Rugby to dyscyplina pełna niepewności. Podczas meczu nigdy nie można być pewnym wyniku, czy wygranej. Zbyt duża pewność zawodników może oznaczać przegraną drużyny. 

Dlaczego?

Fakt może punktów nie zdobywa się łatwo, ale jak już się zdobywa to szybko i w większych ilościach. Czasem wystarczy jedno przyłożenie i przewaga niknie w oczach. Jedno przyłożenie i można odsadzić przeciwnika. Widziałam to na własne oczy.

Rugby tak jak już wspominałam to gra pełna dynamiki. Akcja i reakcja tak najprościej. Nie ma czasu na analizę na boisku. 

Obserwując zawodników widziałam, że gra daje im wiele satysfakcji. Oni naprawdę żyją tym sportem.

Powiem tak gdyby tak grano w Polsce w piłkę nożną, jak chłopaki grali w rugby. Oglądanie meczy było by dla mnie przyjemnością.

Wniosek jak dla mnie osobiście Rugby jest za mało docenianą dyscypliną sportową w Polsce. Sobotni (tj 31.05 2025r.) mecz  w pięknym stylu wgrał AZS AWF Warszawa. Gratulację.

Jeszcze mała prywata Bartek, cieszę się, że mogłam obserwować Cię podczas gry. Było pięknie jeszcze raz Gratuluje i dziękuje.



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przytulajmy i bądź my przytulani- pewna rozmowa telefoniczna.

Obraz
Dziś chciałabym zadać Wam kilka pytań. Pewnie zastanawiacie się czemu właśnie tak. Dlatego, że mnie już trochę znacie. Teraz ja chcę poznać Was. Moi kochani jak okazujecie uczucia bliskim osobą? Ja odpowiadając Wam na to pytanie, przyznam się do drobnej słabości. Bardzo lubię się przytulać i mimo mojego wieku nie protestuje, gdy ktoś otwiera przed mną swe ramiona. Pewnie pomyślicie, że w moim wiek to trochę obciachach. Ja jednak myślę inaczej. Przytulania to całkiem ludzka potrzeba i ludzki sposób okazywania sympatii. Uważam, że przytulenie należy się każdemu z nas nie zależnie od wieku. Mnie samej gest przytulenia daje poczucie bezpieczeństwa. Poprawia humor w gorszy dzień jeśli taki miewam (a wiecie, że miewam). Dlaczego lubię się przytulać? Sama nie wiem przypuszczam, że dlatego iż ten prosty gest kojarzy mi się z moją mamą. Moi kochani a Wam z czym kojarzy się gest przytulenia i co czujecie przytulając lub będąc przytulanymi? Właśnie ja nie powiedziałam co czuje kiedy ja pr...
Czytaj więcej

,, Tak by cieszyło" - koncert Kamila Bednarka

Obraz
 Był szpital, musi być powrót do normalności z przytupem. Tak by cieszyło, jak mawia Kamil Bednarek. Osobiście  kieruje się w  życiu  zasadą.: Najlepsze prezenty  to te które  robię  sobie sama. Tak było w miniony  już  Dzień  kobiet. Ten wyjątkowy wieczór  spędziłam  delektując  się muzyką i  dzieląc się  energią  z Kamilem  Bednarkiem. Zapytacie jak było? Zawsze  i wszędzie  odpowiem Wam, że  było warto!!! Kamil dał  mi  mnóstwo  pozytywnej energii. Sprawił, że  zapomniałam o bólu  pleców. Może  i te plecy  faktycznie  przestały  boleć.  Kamil przy  okazji przypomniał mi że  należy się  cieszyć.  Ja tego wieczoru  cieszyłam  się  każdym  wyśpiewanym przez  Kamila  dźwiękiem.  Cieszyłam  się  każdym jego uśmiechem wysłanym w kierunku  publiczności. Cieszyłam się  t...
Czytaj więcej

Wspomnienie

Obraz
Dzień dobry Miśki Dziś chciałabym Was zabrać w pewne ważne dla mnie miejsce. Nie, tym razem nie będzie to teatr. Nie będzie to również moje ulubiona restauracja w Warszawie. Miejsce to było pierwsze. Długo, długo przed pojawienie się w moim życiu Jana czy Jerzego. Zapraszam Was do " Specjalnego Ośrodka Szkolno -Wychowawczego" dla niepełnosprawnych ruchowo w Busku Zdroju. Spędziłam tam cztery lata z przerwami. Był to na prawdę piękny czas. Wspomnienia dalej są żywe. Dziś pokaże Wam te dla mnie najważniejsze. Kiedy myślę o ośrodku. Widzę dwa "obrazy." Pierwszy jest pyszny, wiąże się z jedzeniem. Uwielbiałam tworzyć, różne smakołyki. Smak własnoręcznie zrobionych gofrów, czy naleśników obłędny. Nie miałam pojęcia, że można być tak dumnym z siebie. Kiedy je się swoje własne naleśniki, czy gofry. Kuchnia jak to kuchnia, była miejsce wielu ciekawych rozmów, śmiesznych sytuacji. Muszę powiedzieć, że to własnie zajęcia w "Kąciku kulinarnym." Nauczyły mnie ...
Czytaj więcej