Człowiek żyje tak długo. Jak długo potrafi czuć, jak długo potrafi te uczucia oddawać drugiemu człowiekowi.

 ,,Życie trwa tak długo. Jak długo człowiek jest w stanie czuć."

Zgadzam się z tym, analizując te słowa doszłam do pewnego wniosku. Ja od zawsze mocno czułam świat.

Jednak zawsze miałam wrażenie, że to co czuje trafia w próżnie. Zawsze mi czegoś brakowało. Tym brakującym puzzelkiem była pasja.

Dziś wiem, że gdyby nie teatr w pewnym momencie przestałabym czuć. Przestałabym być i żyć. Zapadłabym się w próżni, do której trafiały mojej uczucia. Moja wrażliwość, moja miłość, moja radość, moja duma (która pojawiała się rzadko.)

Dlaczego?

Odpowiedź jest prosta uczucie i emocje. Żyją w nas tylko wtedy, kiedy mam je z kim dzielić. Teatr właśnie mi to umożliwił. Pozwolił na wymianę emocji.

Oglądam sztukę, angażuje się w nią. Czuje emocje bohaterów. Mogę z nimi płakać śmiać się, mogę czuć ich miłość, ból, strach. Chce, by się ze mną tym podzielili, pragnę poznać ich historie. Oddając im swoje emocje.

Często jest to duma, ze mnie samej. Często jest to czysta bezwarunkowa radość. Bywa też wzruszenie.

Ciekawostką jest też fakt, że podobne rzeczy dzieją się pod teatrem. Cieszę się, że mogę dzielić moje emocje z aktorami, których oglądam na scenie. Często robię to po przez przytulenie ich. Wiem, że słowa to wówczas za mało.

Emocje w słowa oddaje tu na blogu. Jakiś  czas po obejrzeniu sztuki. Potrzebuje tego czasu, by każda z moich emocji odpowiednio we mnie dojrzała.

Wiem, że wszystkie te emocje docierają do Was czytelników. Docierają też do artystów. Wiem, że wszystkie są zrozumiałe.

Dla mnie najważniejsze jest to, że nie trafiają w próżnie. Wiem, że jestem otoczona ludźmi, którzy chcą i potrafią odbierać moje emocje.

Właśnie o to chodzi w życiu. 

Człowiek żyje tak długo. Jak długo potrafi czuć, jak długo potrafi te uczucia oddawać drugiemu człowiekowi.

Czy nie prawda?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pop Romantyk Dawid Kwiatkowski- chłopak który pożera scenę

Obraz
  Muszę Wam powiedzieć, że wakacje zakończyłam z przytupem. Spełniłam jedno ze swoich marzeń. Moja głowa jeszcze błądzi, jeszcze widzę obrazy niedzielnego wieczoru. Zostałam zabrana do bajki ,,Króla" Dawida.  Tak, tak, tak, aaa!!! Udało się dotarłam na koncert Dawida Kwiatkowskiego. Jak było tego chyba nie da się opisać, było obłędnie. Dawid pożera scenę, on się chyba na niej urodził.  Jest mocno w niej osadzony, pewny siebie, pewny każdego swojego kroku gestu. Jest pewny każdej swojej piosenki. Jednocześnie dobrze bawi się na scenie. Jest beztroski, jest po prostu szczęśliwy. Dawno nie widziałam tak szczęśliwego człowieka. Ja dziś jestem jeszcze bardziej pewna, że chce iść z Dawidem. Jest mi go małą, mało mi tych pięknych dźwięków. Tak bardzo mi bliskich, nie miałam świadomości że aż tak bardzo. Kolejny raz się przekonałam, że nie jestem sama, kolejny raz na bok rzuciłam cały świat trosk. Mogę i chce iść w nieznane z Dawidem. Chce odkrywać jego duszę po przez jego muzykę. Choćby
Czytaj więcej

Kobieta z gitarą- Kasia Kowalska

Obraz
 Mamy kolejny  tydzień  wakacji.  Ja rozpoczynam go z niesamowitą  energią. Ponownie poczułam, że żyje złapałam  muzyczny oddech. Wszystko  za sprawą  XVII edycji festiwalu ,, Wielki Ogień. Im Miry Kubasińskiej." Finałowy  koncert należał do niej do kobiety petardy. Kobiety  z niesamowitą energią. Kobiety z pięknym  wokalem, szacunkiem  do muzyki i miłością do fana. Mowa o Kasi Kowalskiej. Zasadniczo  na tym mogłabym skończyć. Trzeba mówić coś  więcej, może  poza tym że  Kasia to marka  sama  w sobie.  Artystka pełna,  doskonale  wiedząca  co chce  przekazać  odbiorcy  swoimi  utworami.  Artystka wiedząca po co stoi na scenie.  Stojąca  na niej pewnie i nie zachwianie. Cudownie  było odkryć  jej muzykę  na nową.  Miłym zaskoczeniem  był  dla mnie  fakt, że  znam aż  tyle jej piosenek. Kocham się  tak zaskakiwać.  Nie miałam pojęcia, że tak bardzo tęskniłam ze śpiewaniem piosenek z artystą. Wówczas dzieje się magia, dochodzi do wymiany wzajemnych emocji. Tak bardzo ważnych i potrze
Czytaj więcej

Dwadzieścia lat, a może mniej.

Obraz
 Dzień dobry w niedzielne popołudnie. Zostawiam Wam post, który znaczy dla mnie bardzo wiele. *** Długo się  zastanawiałam jak to zacząć.  Być może  jeszcze  tego nie wiem. Pozwolę, by to ze  mnie  popłynęło. Kieruje się  zasadą, że  są  w moim życiu  ludzie ,,dla których  warto. " Foto: Asia Zalewska Kuba Ty bez zwątpienia jesteś  takim właśnie człowiekiem. Masz już  dwadzieścia  lat. Ja jednak twierdzę  że  to dopiero  dwadzieścia lat.  Wierzę  w to, że  nie  jedna dwudziestka  przed Tobą. Jak sam mówisz  jesteś  spełniony.  Zagrałeś  chyba  wszystko  to co chciałeś  zagrać. Faktycznie  widzę  to spełnienie.  Kuba Ty nie  grasz. Ty masz  te postacie  w sobie.  Powołujesz  je do życia  kiedy  tylko  wchodzisz  na scenę. Ostatnio  widziałam  cudownego  Upiora, o Mistrzu nie wspomnę.  Wiesz co ja myślę  o Twoim Mistrzu. Krótko wtrącę ostatnio, postarałeś  się  jeszcze  bardziej,  moja siostrzenica  była  zachwycona zarówno  Mistrzem jak i spektaklem. Jak sama powiedziała  nie miała
Czytaj więcej