Skarbem jest

 Skarbem jest?

Skarbem jest życie, bo jak już wiecie mogło mnie tu nie być. Dlatego też nie narzekam na nie. Nie gdybam, nie wyobrażam sobie jakbym była gdybym chodziła. Gdzie bym była gdybym chodziła.

Jestem jaka jestem, mam życie takie jakie mam.

Skarbem jest każdy kolejny dzień tego życia. Jest on białą kartą, ja jestem autorem słów jakie się na nim znajdą.

Skarbem jest rodzina to ona dała mi samodzielność.

Skarbem są przyjaciele. Bądac z nimi czuje się sobą. Nie jestem oceniana. Skarbem są wspólne chwile, troski i beztroski. Skarbem jest ich pomoc ta fizyczna i psychiczna. Skarbem jest ich wiara we mnie. Możesz mi wierzyć, albo nie oni bardziej wierzą we mnie niż ja sama.

Skarbem jest bez cienia wątpliwości teatr. Mogę poznawać dzięki niemu wielu cudownych ludzi. Tworzyć wspaniałe relacje, z których każda jest inna. Każda jest równie piękna. Każda daje mi wsparcie. Pozwala czuć się spełnioną i potrzebną

Teatr zabiera mnie w lepszy świat. 

Teatr bez cienia wątpliwości to moje miejsce na ziemi.

Skarbem bez cienia wątplwości jest ten blog. Czuje, że pisanie jest czymś w czy jestem dobra. Chce być jeszcze lepsza, odkrywam samą siebie. Spełniam się, jestem szczęśliwa. Nabrałam pewności siebie. Pisanie pozwala mi na rozwój, człowiek który się nie rozwja. Przestaje żyć, czuć radość z życia czy nie prawda?

Skarbem są marzenia, bo ładuje dzięki nim baterię. Czuje, że jeszcze mi się chce...

Życzę Wam własnego małego bądź większego skarbu. Pamiętajcie, że skarbem nie muszą być dobra materialne.