Niech inni się wstydzą ja nie muszę . Wiem że mam świat u swoich stóp

Witajcie!

Dziś post miał wyglądać inaczej. Jednak życie zweryfikowało  moje natchnienie/ plany. Chce Wam opowiedzieć o tym jak bardzo cieszę się z faktu, że zaakceptowałam siebie, swoją niepełnosprytność.

Wiem, że mam na tyle pewności siebie i siły, że już nie ,,walczę  z tym co złe" jak śpiewa słuchany przez mnie artysta tylko po prostu to akceptuje a nawet przekuwam w zaletę.

Jestem z siebie dumna z tego jaka jestem jak się poruszam, z tego jakich mam przyjaciół. Jestem szczęśliwa za każdym razem kiedy uda mi się spełnić moje marzenia.

Kiedy po raz kolejny wiem że mogę wszystko, niepełnosprytność nie stanie mi na drodze do tego, aby być sobą.

Teraz wiem, że jestem osobą, która, ma ,,świat u swoich stóp". Kocham swoje życie i żyje na sto procent. Wiem, że są ze mną inteligentni, którzy mi pomogą, bo cenią mnie za mój charakter a nie z litość, bo mam wózek.

Tak, tak ja wiem że życie osoby niepełnosprytnej nie jest łatwe proste i przyjemne, ale myślę że w ten sposób o życiu może powiedzieć każdy, bo czy jest na świecie człowiek, którego życie to pasmo samych sukcesów i szczęśliwych zdarzeń?

Jeśli już mowa o litość to przez tyle lat mojego życia zrozumiałam, że ja jestem pod tym względem trzy razy na nie:
-nie chcę
-nie lubię
- nie potrzebuje

Jeśli ktoś się na mnie gapi, kiedy idę ulicą, to jemu należy współczuć i nad nim się litować bo to on jest biednym niedoinformowanym człowiekiem. Ja jestem po prostu sobą, kobietą, która idzie przez życie z podniesionym czołem, która w żaden sposób nie wstydzi się siebie i wie że ma takie same prawa jak inni ,,pozornie" zdrowi ludzie.