SuperMenka Jola

 ,,Maja czy ty musisz odkręcić facetowi łeb i zobaczyć co jest w środku?"

Takie pytanie padło w jednym z seriali. Zakładając że zadano je mnie odpowiedziałabym, twierdząco.

Tak bardzo chciałabym odkręcić głowę mojego Demona. Tak bardzo chciałabym poznać jego myśli. Tak bardzo chciałabym poczuć, to co on czuje.

Tak liczę się z tym, że to mogło by być bolesne doświadczenie. Dla mnie nie jest to istotne, liczyłabym na to, że w końcu go zrozumiem. Poznam prawdę, dowiem się czemu tak usilnie wszystkie te lata próbuje mnie chronić przed sobą.

Łatwiej będzie mi się pogodzić z tym, że nie będziemy razem. Wolałabym najgorszą prawdę od tego co jest teraz. Może mogłabym mu pomóc, może mogłabym pomóc nam. Teraz nie mogę nic, teraz jestem bez silna. 

Cały czas myślę o tym, że jego zdaniem musimy porozmawiać. Cały czas zastanawiam się, czy mamy jeszcze o czym. Ja powiedziałam już wszystko. Boje się tego co usłyszę od niego. Niby on zapewnia, że nie mam czego się bać. Ja zwyczajnie nie wiem, czy mam siłę mu jeszcze ufać. Mam wątpliwości, czy mówi prawdę, boje się że mnie zrani.


Gdyby tylko znała jego myśli, jego uczucia. Gdybym zobaczyła co jest w środku. Gdybym była supermankom. Właśnie taką moc chciałabym mieć na jeden dzień.

Czuje, że gdyby to wiedziała było by mi łatwiej iść bez niego swoją drogą. Natomiast gdyby los nam sprzyjał. Łatwiej byłoby mi go kochać. Miłość ta nie nawet jeśli obarczona ryzykiem. Niosłaby ze sobą mniej bólu, mniej strach.

Mam 100% pewność, że gdybym znała jego myśli. Nie niosłaby bym ze sobą poczucia winy. Nie zastanawiałbym się co mi wypada powiedzieć, a co nie. Nie bałabym się słów kocham, czy tęsknie. 

Tak jak ma to miejsce na co dzień, teraz

Wszystko byłoby lepsze od zawieszenia. Zawieszenie to ból i strach i ciągłe pytanie:

"Dlaczego on trzyma mnie przy sobie, po co?

Ps. Niech ten post będzie, nie jako wstępem do opisu filmu pt. ,,Na Twoim miejscu."

C.D.N.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przytulajmy i bądź my przytulani- pewna rozmowa telefoniczna.

Obraz
Dziś chciałabym zadać Wam kilka pytań. Pewnie zastanawiacie się czemu właśnie tak. Dlatego, że mnie już trochę znacie. Teraz ja chcę poznać Was. Moi kochani jak okazujecie uczucia bliskim osobą? Ja odpowiadając Wam na to pytanie, przyznam się do drobnej słabości. Bardzo lubię się przytulać i mimo mojego wieku nie protestuje, gdy ktoś otwiera przed mną swe ramiona. Pewnie pomyślicie, że w moim wiek to trochę obciachach. Ja jednak myślę inaczej. Przytulania to całkiem ludzka potrzeba i ludzki sposób okazywania sympatii. Uważam, że przytulenie należy się każdemu z nas nie zależnie od wieku. Mnie samej gest przytulenia daje poczucie bezpieczeństwa. Poprawia humor w gorszy dzień jeśli taki miewam (a wiecie, że miewam). Dlaczego lubię się przytulać? Sama nie wiem przypuszczam, że dlatego iż ten prosty gest kojarzy mi się z moją mamą. Moi kochani a Wam z czym kojarzy się gest przytulenia i co czujecie przytulając lub będąc przytulanymi? Właśnie ja nie powiedziałam co czuje kiedy ja pr...
Czytaj więcej

,, Tak by cieszyło" - koncert Kamila Bednarka

Obraz
 Był szpital, musi być powrót do normalności z przytupem. Tak by cieszyło, jak mawia Kamil Bednarek. Osobiście  kieruje się w  życiu  zasadą.: Najlepsze prezenty  to te które  robię  sobie sama. Tak było w miniony  już  Dzień  kobiet. Ten wyjątkowy wieczór  spędziłam  delektując  się muzyką i  dzieląc się  energią  z Kamilem  Bednarkiem. Zapytacie jak było? Zawsze  i wszędzie  odpowiem Wam, że  było warto!!! Kamil dał  mi  mnóstwo  pozytywnej energii. Sprawił, że  zapomniałam o bólu  pleców. Może  i te plecy  faktycznie  przestały  boleć.  Kamil przy  okazji przypomniał mi że  należy się  cieszyć.  Ja tego wieczoru  cieszyłam  się  każdym  wyśpiewanym przez  Kamila  dźwiękiem.  Cieszyłam  się  każdym jego uśmiechem wysłanym w kierunku  publiczności. Cieszyłam się  t...
Czytaj więcej

Wspomnienie

Obraz
Dzień dobry Miśki Dziś chciałabym Was zabrać w pewne ważne dla mnie miejsce. Nie, tym razem nie będzie to teatr. Nie będzie to również moje ulubiona restauracja w Warszawie. Miejsce to było pierwsze. Długo, długo przed pojawienie się w moim życiu Jana czy Jerzego. Zapraszam Was do " Specjalnego Ośrodka Szkolno -Wychowawczego" dla niepełnosprawnych ruchowo w Busku Zdroju. Spędziłam tam cztery lata z przerwami. Był to na prawdę piękny czas. Wspomnienia dalej są żywe. Dziś pokaże Wam te dla mnie najważniejsze. Kiedy myślę o ośrodku. Widzę dwa "obrazy." Pierwszy jest pyszny, wiąże się z jedzeniem. Uwielbiałam tworzyć, różne smakołyki. Smak własnoręcznie zrobionych gofrów, czy naleśników obłędny. Nie miałam pojęcia, że można być tak dumnym z siebie. Kiedy je się swoje własne naleśniki, czy gofry. Kuchnia jak to kuchnia, była miejsce wielu ciekawych rozmów, śmiesznych sytuacji. Muszę powiedzieć, że to własnie zajęcia w "Kąciku kulinarnym." Nauczyły mnie ...
Czytaj więcej