Moje przeznaczenie

 Zamykam oczy, zaglądam w głąb siebie. Widzę kobietę taką którą zawsze chciałam być. Widzę siebie, pewną i spełnioną, uśmiechniętą i szczęśliwą. Widzę pasję, której poświęcam całą siebie. Wiem, że jestem tam gdzie być powinnam. Wiem że dam sobie radę.

Nie chowam się już przed światem. Nie chowam się przed samą sobą. Nie znikam pod pokrywą lęków. Nie trzymam marzeń pod skorupą. Wiem że dziś to nie jest dawniej. Nie żyje wspomnieniami, nie rozpamiętuje tego co było. Wiem, że czas zadziałał korzystnie, ja dzięki temu mam siłę by iść do przodu.

Kiedy otwieram oczy widzę, że to co czuje w środku. Odnajduje w świecie realnym. Widzę moich przyjaciół. Uśmiecham się do nich, uśmiechając się jednocześnie do siebie. Pielęgnując każdą przyjaźń, pielęgnuje też relacje z samą sobą. Dla nich jestem sobą, dzięki nim czuje prawdę tu i teraz.

Rzeczy stałe w moim życiu teatr, przyjaźni nabierają jeszcze większej mocy. Pielęgnuje każdą cząstkę tych rzeczy. Kocham każdy swój tekst, każdy wywiad traktuje jako nową przygodę. Każdego mojego rozmówcy jestem równie mocno ciekawa. Każdego chce poznać, cieszę się bardzo kiedy z tych wywiadów wychodzą fajne relacje.

Delektuje się każdą sztuką jaką dane mi było zobaczyć. Każda sztuka ma miejsce w mojej duszy. Każda ze mną zostaje o żadnej nie zapominam. Każdą kocham, czasem mam wrażenie że moja dusza to książka jej karty zdobią poszczególne spektakle jakie zobaczyłam.

Przyjaciele im dziękuje za każdą chwile jaką mi dają. Cieszę się, że są ze mną. Uwielbiam ich za to, że są absolutnie różni. Każdy z nich tworzy mój świat.

Taka jestem ja jestem dla Ciebie właśnie taka niczego nie ukrywam. Niczego nie udaje, nie wywyższam się. 

Ja po prostu znalazłam mój świat, jest on moim przeznaczeniem.

Właśnie to słychać we mnie. Czy Ty będziesz chciał to usłyszeć, czy wiatr zbliży nas do siebie? Nie zależy tylko od mnie, zależy od nas obojga.