Nie pamiętać

 ,, Wolę nie zatrzymywać wspomnień."

Taką kwestię usłyszałam w polskim serialu. Pomyślałam kolejno: ,,żeby to było takie proste." ,,Gdyby tylko można byłoby nie zatrzymywać wspomnień, spróbowałabym."

Czemu?

Rys. symboliczny

Autorstwa Karolina Małogowska

To proste są w moim życiu takie etapy, których nie chce pamiętać.  Pewnie Was zaskoczę jak powiem, że nie są to tylko te złe rzeczy, złe wspomnienia.

Dobre wspomnienia, tych pozornie dobrych chwil również potrafią boleć. Tak czasami bardzo chciałabym nie pamiętać tych chwil. 

Kobieca logika jest dosyć pokrętna.

Chciałabym tych chwil nie pamiętać. Czasem chciałabym, by chwile te przydarzyły się komuś innemu.

Nie żałuje żadnej z tych chwil. Każda z nich była piękna, na równi ważna. Większość z nich odmieniły moje życie i mnie samą.

Dlatego ich nie żałuje, cieszę się że przydarzyły się właśnie mi.

Czemu wolałabym nie zatrzymać tych wspomnień, dowiecie się w kolejnym poście.

***

Gdyby jednak dało się nacisnąć ,,magiczny guzik delete." Nie zatrzymywałabym wspomnień. 

Nie pamiętałabym tego co było. Nie pamiętałabym swojej pasji, tego jak bardzo jest ona dla mnie ważna. Nie pamiętałabym radości jaką mi daje. Myślę, że nawet nie byłabym w stanie poczuć tej radości. Nie poznałaby swojej pasji, nie poczułabym jak bardzo jestem ważna. Nie poznałabym samej siebie. Była bym tylko pozornie, byłabym tylko wydmuszką.

Dlaczego tak to widzę?

Wspomnienia to one w dużej mierze sprawiają, że cieszę się życiem. Uśmiecham się nie mając humoru. Wiem jak bardzo jestem ważna. Wiem że nie jestem sama. Wspomnienia to one nauczyły mnie czuć radość. 

Dzięki wspomnieniom wiem jak daleką drogę w życiu przeszłam. Dzięki wspomnieniom bardziej cieszę się tym co tu i teraz. Doceniam życie, nie zastanawiam się co by było gdyby. Dzięki wspomnieniom wiem, że idę do przodu. Wiem, że się nie cofam.

Wspomnienia tworzą mnie każdego dnia. Tworzą też każdego z was.