Bądź przez chwilę mną, a wtedy powiesz mi że wiesz co mi się śni

Witam w czwartkowe popołudnie.
Wróciłam do Was po rehabilitacji. Miałam przygotowany post, jednak życie znowu zweryfikowało plany.
Pamiętacie post pt. " Łatwo się mówi"?
Krótko przypomnę, że był on o rozmowach w stylu" ja w twoim wieku miałam/ robiłam to i to". Dowiedzieliście się z niego, że bardzo nie lubię tego typu monologów. Tak zazwyczaj były to monologi. Ja nie broniłam się, bo zwyczajnie nie wiedziałam co odpowiedzieć. Jednak ostatnio oglądając jeden z programów talent- show. Słuchając autorskiego utworu jednej z uczestniczek dosłownie mnie olśniło.

Teraz będę się broniła odpowiadając tekstem owej piosenki
"W buty moje wejdź, moją skórę włóż. Przejdź tych kilka drug, którymi doszłam tu"

Zobacz, zobacz ile już mam

" I gdy Ci przyjdzie płakać, w chwilach kiedy ja bywam silna tak gdy mi brakło tchu. Spróbuj wstrzymać łuzy i już więcej mi niemów że wiesz co mi się śni"

Wierzę, że moje opowiadania czytają inteligentni ludzie. Wiem że doskonale wiecie co chcę powiedzieć tymi słowami. Nikt nie ma prawa mówić mi co powinnam mieć, gdzie powinnam być i co powinnam robić.
Dlaczego?
Mało kto przeszedł w życiu taką drogę, którą ja musiałam iść. Ja mimo choroby mamy jej śmierci, śmierci taty. swojej choroby. Pogodziłam się ze wszystkim i idę, idę dalej po zdrowie, szczęście po swoje życie. Nie poddałam się to chyba o czymś świadczy prawda?

" Punkt siedzenia całą perspektywę zmienia", wiem, że mam rację. " to jak ja i Ty możemy śnić te same sny"
Nie możemy, nie da się, bo nie ma dwóch takich samych ludzi.
Dlatego nie masz prawa mówić mi jak mam żyć. Nawet jeśli twoje intencję są jak najlepsze,

https://www.youtube.com/watch?v=995fQUhWi2k