Druga szansa i kolejna owszem, ale...

 Tak jak poprzednio, post ten to dalsza część dwóch poprzednich. Dlatego podobnie jak ostatnio zostawię Wam linki.:
I. ,,Porozmawiajmy o konfliktach."
II. ,,Dywan."

***

,,Zapytacie co z kompromisem i drugą szansą?

Jak najbardziej tak ale...

Właśnie to ale, wyjaśnię w kolejnych postach."

Niby każdy zasługuje na drugą szanse, ale czy trzecią, czwartą i kolejną. Jest to sprawą indywidualną.

Nie do końca zgadzam się z tym powiedzeniem o drugiej szansie. Dla mnie nie każdy na nią zasługuje. Nie każdy też ją dostanie. Natomiast ta osoba, która dostanie drugą szanse, być może zasłuży na trzecią i każdą kolejną.

Co zatem zrobić by dostać drugą trzecią i kolejną szanse?

Rozmawiać, pracować wspólnie ze mną nad tym co mam do naprawienia. Przyznać się do błędu. Wyjaśnić  swoje zachowanie. Pozwolić mi zrozumieć punkt widzenia drugiej strony. Pokazać mi moje błędy ja ze pewne też je popełniłam. Przedstawić je w sposób dojrzały i racjonalny. Tak bym i ja miała miejsce na to, by się do nich przyznać. Tak bym i ja miała miejsce na to by za nie przeprosić.

Jeśli pozwolimy sobie na to wszystko. Dam sobie na to czas, nie będziemy wzajemnie na siebie naciskać. 

Ja uznam, że chcemy tej drugiej szansy. Chcemy pisać naszą relacje na nowej karcie.  Jesteśmy dorośli, dojrzali emocjonalnie. Nie uciekam od problemów, a je rozwiązujemy.

***

Istnieje też ewentualność, że podczas wspólnych rozmów i własnych przemyśleń uznamy wspólnie bądź w pojedynkę. Jesteśmy już w innym punkcie naszego życia. Razem zwyczajnie nam nie po drodze. Chcemy iść osobno, ja jak nabardziej to uznam. Uszanuje to, pozwole Ci na to. Bedę Ci kibicować


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przytulajmy i bądź my przytulani- pewna rozmowa telefoniczna.

Obraz
Dziś chciałabym zadać Wam kilka pytań. Pewnie zastanawiacie się czemu właśnie tak. Dlatego, że mnie już trochę znacie. Teraz ja chcę poznać Was. Moi kochani jak okazujecie uczucia bliskim osobą? Ja odpowiadając Wam na to pytanie, przyznam się do drobnej słabości. Bardzo lubię się przytulać i mimo mojego wieku nie protestuje, gdy ktoś otwiera przed mną swe ramiona. Pewnie pomyślicie, że w moim wiek to trochę obciachach. Ja jednak myślę inaczej. Przytulania to całkiem ludzka potrzeba i ludzki sposób okazywania sympatii. Uważam, że przytulenie należy się każdemu z nas nie zależnie od wieku. Mnie samej gest przytulenia daje poczucie bezpieczeństwa. Poprawia humor w gorszy dzień jeśli taki miewam (a wiecie, że miewam). Dlaczego lubię się przytulać? Sama nie wiem przypuszczam, że dlatego iż ten prosty gest kojarzy mi się z moją mamą. Moi kochani a Wam z czym kojarzy się gest przytulenia i co czujecie przytulając lub będąc przytulanymi? Właśnie ja nie powiedziałam co czuje kiedy ja pr...
Czytaj więcej

,, Tak by cieszyło" - koncert Kamila Bednarka

Obraz
 Był szpital, musi być powrót do normalności z przytupem. Tak by cieszyło, jak mawia Kamil Bednarek. Osobiście  kieruje się w  życiu  zasadą.: Najlepsze prezenty  to te które  robię  sobie sama. Tak było w miniony  już  Dzień  kobiet. Ten wyjątkowy wieczór  spędziłam  delektując  się muzyką i  dzieląc się  energią  z Kamilem  Bednarkiem. Zapytacie jak było? Zawsze  i wszędzie  odpowiem Wam, że  było warto!!! Kamil dał  mi  mnóstwo  pozytywnej energii. Sprawił, że  zapomniałam o bólu  pleców. Może  i te plecy  faktycznie  przestały  boleć.  Kamil przy  okazji przypomniał mi że  należy się  cieszyć.  Ja tego wieczoru  cieszyłam  się  każdym  wyśpiewanym przez  Kamila  dźwiękiem.  Cieszyłam  się  każdym jego uśmiechem wysłanym w kierunku  publiczności. Cieszyłam się  t...
Czytaj więcej

Wspomnienie

Obraz
Dzień dobry Miśki Dziś chciałabym Was zabrać w pewne ważne dla mnie miejsce. Nie, tym razem nie będzie to teatr. Nie będzie to również moje ulubiona restauracja w Warszawie. Miejsce to było pierwsze. Długo, długo przed pojawienie się w moim życiu Jana czy Jerzego. Zapraszam Was do " Specjalnego Ośrodka Szkolno -Wychowawczego" dla niepełnosprawnych ruchowo w Busku Zdroju. Spędziłam tam cztery lata z przerwami. Był to na prawdę piękny czas. Wspomnienia dalej są żywe. Dziś pokaże Wam te dla mnie najważniejsze. Kiedy myślę o ośrodku. Widzę dwa "obrazy." Pierwszy jest pyszny, wiąże się z jedzeniem. Uwielbiałam tworzyć, różne smakołyki. Smak własnoręcznie zrobionych gofrów, czy naleśników obłędny. Nie miałam pojęcia, że można być tak dumnym z siebie. Kiedy je się swoje własne naleśniki, czy gofry. Kuchnia jak to kuchnia, była miejsce wielu ciekawych rozmów, śmiesznych sytuacji. Muszę powiedzieć, że to własnie zajęcia w "Kąciku kulinarnym." Nauczyły mnie ...
Czytaj więcej