Jolka pod prądem- pobyt na szpitalnym oddziale rehabilitacji

 


Jak wiecie  byłam przez trzy tygodnie w szpitalu na rehabilitacji.

Wiem że  niektórzy z Was pewnie są  ciekawi jak było.  Wiem też, że  jeśli  powiem że  było intensywnie. Dla Was będzie  to za  mało.

Powiem tak dawno  nie  spotkałam  tak zaangażowanej  kadry  fizjoterapeutycznej jak przez  trzy tygodnie. Tacy  ludzie  wracają  moją osobistą  wiarę  w ten zawód. Wiara ta przez lata  została  wystawiona na dużą  próbę.

Natomiast  fizjoterapeuci, których  poznałam przez  ostatnie  trzy  tygodnie. Samym swoim usposobieniem, podejściem  do mojej  osoby, podejściem do choroby. Sprawili  że  uwierzyłam w to że  chcą  poprawić moją  sprawność, ulżyć w dolegliwościach bólowych. Każdy  dzień  choć  bardzo wcześnie  zaczynałam  z uśmiechem na twarzy.

Dzień rozpoczynałam  bardzo różnie jednego dnia na pierwszy  ogień. Był spacer korytarzem w towarzystwie Pana  Piotra  i Pani Ani. Uroczych konwersacji o śledziach, pączkach i koncertach 😉nie zapomnę długo.

Następny punkt np. wizyta na sali  ćwiczeń. Tam to dopiero się  działo. Mogłam poczuć się jak transformers  moje  nogi wkładano w specjalną  szynę zginającą  moje  sztywne  kolaniska. To była walka między  mną  a moją spastycznością. Kiedy wygrywałam  ja  kolana pięknie  się  zginały. Kiedy wygrywała ona noga  wyskakiwała  w górę  jak wystrzelona  z procy lub armaty. 

 Kolejno szłam trochę  polatać. Moje ręce  zapinano w skrzydła.  Fruwałam jak ptaszek.😀

Następnie  zabiegi  fizyko. Czyli ładowanie baterii. 😉Podłączano mnie bowiem  pod prąd. Jolka pod prądem - Armagedon. 😂Prąd  łagodzi bóle  kręgosłupa.  Następnie  magiczny leserek, który  też  ma  działać przeciwbólowe. Kolejno lampa  która  grzała  moje plecki. Istne  Karaiby w Ostrowcu.😎 Jolka to wie jak się  w życiu  ustawić.😉

Często  gdzieś  pomiędzy  był  cudowny  masażyk.  Tak to, to ja lubię  najbardziej.😎 Masażyk  na moje bardzo spięte  barki.

Koniec dnia  był  bardzo aktywny.  Mianowicie  rozciągano  mnie  na wszystkie  możliwe  sposoby.  Uspokoję  Was nieco nie ucierpiałam  dalej jestem w jednym  kawałku.  Panowie  za to  dzięki mnie mieli niezłą siłownie.💪

Współtowarzyszek z sali nie  zapomnę  długo.  Bywało gwarnie, śpiewająco  i bardzo zabawnie.😀

 
Wieczory  należały  natomiast  do kolegi  złodzieja😉, czyli telewizora  na monety. Serial szybkie spanie.
Telewizor, który  jak widać, ja oglądam od d..py strony 😂  Tak wyglądały  całe trzy tygodnie.

Urocze trzy tygodnie,  potrzebne  trzy tygodnie i zdrowe  trzy tygodnie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przytulajmy i bądź my przytulani- pewna rozmowa telefoniczna.

Obraz
Dziś chciałabym zadać Wam kilka pytań. Pewnie zastanawiacie się czemu właśnie tak. Dlatego, że mnie już trochę znacie. Teraz ja chcę poznać Was. Moi kochani jak okazujecie uczucia bliskim osobą? Ja odpowiadając Wam na to pytanie, przyznam się do drobnej słabości. Bardzo lubię się przytulać i mimo mojego wieku nie protestuje, gdy ktoś otwiera przed mną swe ramiona. Pewnie pomyślicie, że w moim wiek to trochę obciachach. Ja jednak myślę inaczej. Przytulania to całkiem ludzka potrzeba i ludzki sposób okazywania sympatii. Uważam, że przytulenie należy się każdemu z nas nie zależnie od wieku. Mnie samej gest przytulenia daje poczucie bezpieczeństwa. Poprawia humor w gorszy dzień jeśli taki miewam (a wiecie, że miewam). Dlaczego lubię się przytulać? Sama nie wiem przypuszczam, że dlatego iż ten prosty gest kojarzy mi się z moją mamą. Moi kochani a Wam z czym kojarzy się gest przytulenia i co czujecie przytulając lub będąc przytulanymi? Właśnie ja nie powiedziałam co czuje kiedy ja pr...
Czytaj więcej

,, Tak by cieszyło" - koncert Kamila Bednarka

Obraz
 Był szpital, musi być powrót do normalności z przytupem. Tak by cieszyło, jak mawia Kamil Bednarek. Osobiście  kieruje się w  życiu  zasadą.: Najlepsze prezenty  to te które  robię  sobie sama. Tak było w miniony  już  Dzień  kobiet. Ten wyjątkowy wieczór  spędziłam  delektując  się muzyką i  dzieląc się  energią  z Kamilem  Bednarkiem. Zapytacie jak było? Zawsze  i wszędzie  odpowiem Wam, że  było warto!!! Kamil dał  mi  mnóstwo  pozytywnej energii. Sprawił, że  zapomniałam o bólu  pleców. Może  i te plecy  faktycznie  przestały  boleć.  Kamil przy  okazji przypomniał mi że  należy się  cieszyć.  Ja tego wieczoru  cieszyłam  się  każdym  wyśpiewanym przez  Kamila  dźwiękiem.  Cieszyłam  się  każdym jego uśmiechem wysłanym w kierunku  publiczności. Cieszyłam się  t...
Czytaj więcej

Wspomnienie

Obraz
Dzień dobry Miśki Dziś chciałabym Was zabrać w pewne ważne dla mnie miejsce. Nie, tym razem nie będzie to teatr. Nie będzie to również moje ulubiona restauracja w Warszawie. Miejsce to było pierwsze. Długo, długo przed pojawienie się w moim życiu Jana czy Jerzego. Zapraszam Was do " Specjalnego Ośrodka Szkolno -Wychowawczego" dla niepełnosprawnych ruchowo w Busku Zdroju. Spędziłam tam cztery lata z przerwami. Był to na prawdę piękny czas. Wspomnienia dalej są żywe. Dziś pokaże Wam te dla mnie najważniejsze. Kiedy myślę o ośrodku. Widzę dwa "obrazy." Pierwszy jest pyszny, wiąże się z jedzeniem. Uwielbiałam tworzyć, różne smakołyki. Smak własnoręcznie zrobionych gofrów, czy naleśników obłędny. Nie miałam pojęcia, że można być tak dumnym z siebie. Kiedy je się swoje własne naleśniki, czy gofry. Kuchnia jak to kuchnia, była miejsce wielu ciekawych rozmów, śmiesznych sytuacji. Muszę powiedzieć, że to własnie zajęcia w "Kąciku kulinarnym." Nauczyły mnie ...
Czytaj więcej